Een hernia is de uitpuiling van een orgaan of weefsel. Dat kan in de lies zijn, in de navel, een litteken dat barst en zoveel meer. Maar hierbij gaat het over de uitpuiling van de schokdemper (tussenwervelschijf of discus) tussen de wervels.
Over hernia’s zijn boeken vol geschreven, dus vele details worden weggelaten om een klein leesbaar artikeltje te krijgen.
Wetenschappelijk onderzoek toont aan dat een hernia grotendeels genetisch bepaald is. Zo kan iemand zijn rug misbruiken door gehele dagen te zitten of op een slechte manier te tillen en er geen last hebben. Anderen daarentegen hebben minder geluk en moeten goed opletten. Mijn moeder heeft 1 hernia gehad en mijn vader 2. Dus ik zit er goed voor.
Wat is een hernia nu eigenlijk?
We hebben ongeveer 33-34 wervels. Tussen deze wervels zit een tussenwervelschijf die werkt als schokdemper en ervoor zorgt dat we een grotere bewegelijkheid in de rug hebben. Zo’n tussenwervelschijf bestaat uit grofweg een balletje (nucleus) omgeven door allemaal ringetjes gevuld met een gel. Door veel (verkeerd) te zitten, wordt dit balletje naar achter geduwd en gaat zich na verloop van tijd een weg boren door deze ringen. Het eindresultaat is dat de gel tegen een zenuw duwt, wat pijn of gevoelsstoornissen geeft.
Het beschadigen van deze ringen kan ook door herhaaldelijk foutief te heffen en tillen. Iedereen zou moeten weten dat heffen en draaien van de rug zowat het slechtste is dat je kan doen.
Een plotse (zware) beweging kan de reeds verzwakte ringen ook doen scheuren.
Niet alleen dat. Door het uitpuilen van deze gel staan de wervels iets dichter op elkaar. Hierdoor gaan ze tegen elkaar schroeven en verslijt het kraakbeen. Zenuwen kunnen ook samengeperst worden doordat de wervels dichter tegen elkaar liggen. Met alle pijn en ongemak tot gevolg.
Dus naast de aangeboren factor, zijn ook goede zit/sta/slaaphouding en correcte hef en til-technieken belangrijk. Door mijn eigen verleden van rugklachten (zoek eens op wat “Spondylolyse” is) heb ik me gespecialiseerd in al deze factoren.